Arab World-Greece/ Friendship -Association

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Εκοψε το Ιράν τη χρηματοδότηση προς τη Χαμάς, που αποστασιοποιείται από Δαμασκό

Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ

Δυτικοί διπλωμάτες που βρίσκονται στην ιρανική πρωτεύουσα Τεχεράνη εμπιστεύτηκαν σε διαφόρους ότι: «Το Ιράν προ δύο μηνών σταμάτησε τη χρηματοδότηση της Χαμάς και της κυβέρνησής της στη Λωρίδα της Γάζας, επειδή αρνήθηκε να στηρίξει το συριακό καθεστώς στην αντιπαράθεσή του με το λαό και να οργανώσει διαδηλώσεις υπέρ του Ασαντ στη Γάζα».

Φαίνεται πως η πληροφορία είναι αληθινή, αλλά ελλιπής, καθώς σύμφωνα με άλλες πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα του «Αλ Τζαζίρα», το Ιράν σταμάτησε προ έξι μηνών τη χρηματοδότηση της Χαμάς. Μάλιστα πηγές της «Ε» στη Γάζα επιβεβαίωσαν ότι: «Σημάδια οικονομικής κρίσης άρχισαν να εμφανίζονται στη Γάζα εδώ και έξι μήνες», οι ίδιες όμως δεν συνδέουν άμεσα το γεγονός αυτό με τη διακοπή της χρηματοδότησης της Χαμάς από το Ιράν, αλλά γενικά με τις ανατροπές στις προτεραιότητες, που έφεραν οι αραβικές επαναστάσεις.
Τα ισλαμικά κινήματα έδωσαν το μεγαλύτερο βάρος τους στη διαδικασία ανατροπής των καθεστώτων, έτσι «ήταν αναμενόμενο η χρηματοδότηση της Χαμάς να μείνει πίσω» είπε πηγή κοντά στη Χαμάς. Για το αν η διακοπή αυτή έχει σχέση με τη στάση της Χαμάς στο θέμα της Συρίας, είπε ότι «υπάρχει ιρανική δυσαρέσκεια, αλλά δεν χτύπησε κόκκινο». Η Χαμάς είναι «σουνιτική ισλαμική, με διεθνείς διασυνδέσεις», δηλαδή με λίγα λόγια δεν έχει μόνο μία πηγή χρηματοδότησης, αλλά πολλές, και μάλιστα «τώρα μετά τις ανατροπές των καθεστώτων σε Αίγυπτο, Τυνησία και Λιβύη, οι πηγές αυτές θα δραστηριοποιούνται πιο ελεύθερα και έτσι είναι πολύ πιθανόν να αυξήσουν τη χρηματοδότηση της Χαμάς».
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι γιατί το σιιτικό Ιράν παίρνει μια τέτοια απόφαση για διακοπή της χρηματοδότησης της σουνιτικής Χαμάς, κινδυνεύοντας έτσι να χάσει σημαντικό μέρος της επιρροής του στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, εξαιτίας της χρηματοδότησης αυτής σε μια σουνιτική οργάνωση, όταν μάλιστα την έχουν διακόψει πολλά σουνιτικά αραβικά κράτη, έπειτα από πιέσεις που ασκήθηκαν από ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ισραήλ. Πηγή της «Ε» στο Λίβανο απάντησε ότι «ίσως στο Ιράν να σκέφτηκαν ότι έτσι απαλλάσσουν τη Χαμάς από βαρίδι» και διευκρίνισε: «Πολλοί εκεί στο Ιράν αισθάνθηκαν ότι η Χαμάς ήταν δεμένη με το βαρίδι του Ασαντ, που την υπονόμευε όσο συνέχιζε να κρατάει ουδέτερη σχέση. Αισθάνθηκαν ότι σύντομα οι αντίπαλοί της, αν δεν άλλαξει τη στάση της, θα αρχίσουν να την κατηγορούν ότι πρόδωσε τον αγώνα των συντρόφων της στο αδελφικό κίνημα στη Συρία, το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων. Αυτό δεν ωφελούσε μακροχρόνια ούτε το Ιράν ούτε τη Χαμάς και βασικά το αντιστασιακό κίνημα στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο».
Η ίδια πηγή πιστεύει ότι έτσι η Χαμάς «κερδίζει τη συμπάθεια των εξεγερμένων πολιτών στη Συρία, γεγονός που της δίνει περιθώριο να παίξει σημαντικό ρόλο στο νέο πολιτικό σύστημα που ήδη διαμορφώνεται στη Συρία, είτε φύγει ο Ασαντ είτε μένει στη εξουσία». Στο Ιράν, είπε η ίδια πηγή της «Ε» στο Λίβανο, «δεν ανησυχούν ότι η διακοπή της χρηματοδότησης θα αποδυναμώσει τη Χαμάς στη Γάζα, γιατί οι αραβικές επαναστάσεις την ισχυροποίησαν ιδεολογικά και πολιτικά και όσον αφορά την ένοπλη πτέρυγά της, δεν είναι πια εύκολη λεία για το Ισραήλ».
Στροφή άλλωστε δεν κάνει μόνο η Χαμάς στο θέμα της Συρίας, αλλά και το ίδιο το Ιράν. Αυτή η στροφή, σύμφωνα με ρεπορτάζ και αναλύσεις αραβικών ΜΜΕ, άρχισε μετά την επίσκεψη του εμίρη του Κατάρ στην Τεχεράνη, την περασμένη εβδομάδα. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι «Ο Ασαντ πρέπει ακούσει τα δίκαια αιτήματα του λαού του και να κάνει πολιτικές υποχωρήσεις».

Την έγκριση του ΟΗΕ απαιτούν οι Παλαιστίνιοι

Στα Ηνωμένα Έθνη θα φτάσουν οι Παλαιστίνιοι προκειμένου να υποβάλλουν αίτημα για ένταξη του κράτους τους, παρά τις πιέσεις της Ουάσιγκτον.

"Δεν θα υπάρξει υποχώρηση, ούτε άλλη επιλογή. Οι Παλαιστίνιοι θα πάνε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να επιτύχουν την ένταξη του κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967", είπε ο Ναμπίλ Σαάτ, ένας από τους ηγέτες της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Από την άλλη μεριά, οι Times της Νέας Υόρκης υπογραμμίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν την τελευταία στιγμή να βρουν μια συμβιβαστική λύση που θα επιτρέψει την επανάληψη των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ για την αποφυγή του Παλαιστινιακού διαβήματος στα Ηνωμένα Έθνη, που απειλούν να μπλοκάρουν με βέτο.
Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς, θα υποβάλει το παλαιστινιακό αίτημα προς τον Γενικό Γραμματέα Μπαν Γκι Μουν στις 20 Σεπτεμβρίου κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, παρά την αντίθεση των Ισραήλ και ΗΠΑ.

Δέσμη προτάσεων του Αραβο-ελληνικού επιμελητηρίου για προσέλκυση επενδύσεων

Την άμεση εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης και συνεκτικής δέσμης προτάσεων, με στόχο την προσέλκυση αραβικών επενδύσεων στη χώρα μας και την ενίσχυση των εμπορικών και επιχειρηματικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και των 22 χωρών του Αραβικού κόσμου, ζητεί από τον Πρωθυπουργό και τους συναρμόδιους υπουργούς ενόψει της 76ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, το Αραβο-ελληνικό Επιμελητήριο Εμπορίου και Ανάπτυξης.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, η δέσμη των προτάσεων που επεξεργάστηκε το Επιμελητήριο στοχεύει στη δημιουργία ενός σταθερού επιχειρηματικού και φορολογικού περιβάλλοντος, με ξεκάθαρους κανόνες και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Στο πλαίσιο αυτό το Επιμελητήριο προτείνει μεταξύ άλλων:

 Επίσημη αναγνώρισή του ως πιστοποιημένου «one stop shop» εξυπηρέτησης αράβων επενδυτών
 Ουσιαστική μείωση της ελληνικής γραφειοκρατίας μέσω θεσμοθέτησης αυστηρών προθεσμιών για την έγκριση η απόρριψη επενδυτικών προτάσεων
 Υποστήριξη του «Αραβο-Ελληνικού Οικονομικού Φόρουμ» από την Πολιτεία ως θερμοκοιτίδα συμφωνιών με τον Αραβικό κόσμο
 Δημιουργία «Πύλης Επιχειρηματικότητας για τον Αραβικό Κόσμο» με έδρα την Ελλάδα
 Παροχή φορολογικών κινήτρων για την προσέλκυση Αραβικών επενδύσεων
 Συνδιαμόρφωση με την Πολιτεία «ατζέντας επενδύσεων» αραβικού ενδιαφέροντος στον κλάδο της ενέργειας
 Ίδρυση «Ακαδημίας Τουρισμού – Πολιτισμού για τη Μεσόγειο»
 Δημιουργία Ελληνο-αραβικού Ναυτιλιακού Cluster στη Θεσσαλονίκη
 Θεσμοθέτηση «Αραβο-Ελληνικής Ακαδημίας Εκπαίδευσης»

Οι προτάσεις του Επιμελητηρίου απεστάλησαν στο σύνολο της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας με το αίτημα να υπάρξει θετική αξιολόγηση και ανταπόκριση, η οποία θα επιτρέψει την κεφαλαιοποίηση των αδελφικών δεσμών μεταξύ της Ελλάδας και των Αραβικών χωρών.

Αναφορικά με την πρωτοβουλία, ο Πρόεδρος του Αραβο-ελληνικού Επιμελητηρίου Εμπορίου και Ανάπτυξης, κ. Χρήστος Φώλιας, δήλωσε:

«Οι τελευταίες εξελίξεις στον τραπεζικό κλάδο δείχνουν ξεκάθαρα πως το αραβικό ενδιαφέρον για τη χώρα μας είναι δεδομένο και μπορεί άμεσα να προσφέρει τονωτικές ενέσεις στην ελληνική οικονομία, αρκεί ασφαλώς το επενδυτικό μας πλαίσιο να γίνει πιο φιλικό και πιο αξιόπιστο. Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο για χαμένο χρόνο και χαμένες ευκαιρίες. Οι προτάσεις μας ενσωματώνουν τη γνώση και την εμπειρία που είναι απαραίτητες για να πετύχουμε την προσέλκυση επενδύσεων και ευελπιστούμε να υιοθετηθούν άμεσα από την κυβέρνηση προκειμένου να αποδώσουν καρπούς αυτή τη δύσκολη ώρα. Δεν είναι η ώρα για ατέρμονες συζητήσεις, είναι ώρα αποφάσεων και δράσης».

Πηγή:www.capital.gr

Το πρόβλημα της Παλαιστίνης

Με τον Δρα Χρίστο Αχ. Θεοδούλου

Το άλυτο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής συνεχίζεται από χρόνια. Ένα από τα κύρια στοιχεία του είναι το ζήτημα της Παλαιστίνης.
Όταν η Παλαιστίνη έπαυσε να είναι προτεκτοράτο (mandate) της Μεγάλης Βρεττανίας το 1948, είχε αποφασισθεί να δημιουργηθούν δύο ανεξάρτητα κράτη, ένα αποτελούμενο από Εβραίους και ένα από Άραβες. Το Ισραήλ δημιουργήθηκε από τότε, όχι όμως το αραβικό κράτος.
Από τότε υπάρχει ψυχρός και θερμός πόλεμος κατά περιόδους μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ. Το Ισραήλ βέβαια έχει πάντα το σύμμαχό του, τις ΗΠΑ, και τους σταθερούς εχθρούς του, το Ιράν και τη Συρία. Οι ίδιοι, όμως, οι Παλαιστίνιοι είναι χωρισμένοι μεταξύ τους. Τελευταία, το Μάιο 2011, έγινε ένας συμβιβασμός μεταξύ Χαμάς και Φάταχ. Στις 26 Ιουνίου, 2011 συνέβη ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή των Παλαιστινίων: Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) ανήγγειλε την απόφασή της να ζητήσει από τον ΟΗΕ την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους, ανεξάρτητου κράτους κατά μήκος των συνόρων του 1967, με το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων (Βλ. Helen Twist «Towards Statehood» The World To-day, August - September, 2011 σελ. 34 - 36).
Πώς θα το αναγνωρίσει το νέο Κράτος ο ΟΗΕ, αν το αναγνωρίσει, είναι άγνωστο ακόμη. Για να αναγνωριστεί ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ ένα κράτος χρειάζεται υποστήριξη από 9 Κράτη Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας χωρίς βέτο από ένα Μόνιμο Μέλος και μετά επικύρωση από τα 2/3 των Μελών στη Γενική Συνέλευση (όπ. παρ.). Αν αυτή η επιλογή δεν πετύχει, τότε μπορεί να προσπαθήσει το Παλαιστινιακό Κράτος να πάρει μια άλλου είδους σύνδεση με τον ΟΗΕ, κατώτερη από πλήρες Μέλος.
Οτιδήποτε κι αν συμβεί στη φετινή σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η δημιουργία ενός αραβικού κράτους στην Παλαιστίνη θα έχει, όπως είναι φυσικό, συνέπειες για την περιοχή και για τον κόσμο γενικά.
Προτού, όμως, βγάλουμε οποιαδήποτε συμπεράσματα, είναι καλό να περιμένουμε την απόφαση του ΟΗΕ σχετικά με την αίτηση της Παλαιστίνης για να γίνει Μέλος του Διεθνούς Οργανισμού.
c.a.theodoulou@cytanet.com.cy
Δρ. Χρίστος Αχιλλέως Θεοδούλου
Δικηγόρος, Διεθνολόγος,
Πρόεδρος του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Αναστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Παλαιστίνη

Οι Η.Π.Α. προχώρησαν στην αναστολή των επιχειρήσεων των ανθρωπιστικών αποστολών που χρηματοδοτούν στη Λωρίδα της Γάζας με την αιτιολογία ότι μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης, Χαμάς, επιχείρησαν να αποσπάσουν απόρρητες πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο της εργασίας τους, μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο, Reuters, επικαλούμενο Αμερικανό αξιωματούχο.
«Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που επιχειρούν στην Παλαιστίνη με αμερικανικά κονδύλια θα σταματήσουν το έργο τους εξαιτίας της “αρνητικής” στάσης της Χαμάς. Μέσα από σειρά μέτρων που επιβλήθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα δημιουργήθηκε ένα αφιλόξενο κλίμα που θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μη κυβερνητικών οργανώσεων να παρέχουν βοήθεια στους ευάλωτους κατοίκους στη Γάζα», αναφέρεται.
«Η Χαμάς ζήτησε να έχει πρόσβαση σε φακέλους και στοιχεία των οργανώσεων, κάτι που αν γινόταν θα σήμαινε παραβίαση προσωπικών δεδομένων καθώς θα γνωστοποιούνταν οικονομικά και διοικητικά δεδομένα, στοιχεία της ταυτότητας των μελών και κυρίως πληροφορίες για τους ευεργέτες», προστίθεται.
Σύμφωνα με τον Aμερικανό αξιωματούχο, περίπου 600 χιλ. κάτοικοι της Γάζας λαμβάνουν βοήθεια ύψους 98 εκατ. δολαρίων μέσω προγραμμάτων της «USAID» στην υγεία, την εκπαίδευση, στον κατασκευαστικό τομέα και στις υποδομές.

Η Ονδούρα αναγνώρισε το παλαιστινιακό κράτος

Η Ονδούρα αναγνώρισε χθες την Παλαιστίνη ως «ελεύθερο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο» κράτος, καθώς συνεχίζεται η προσπάθεια του Αραβικού Συνδέσμου και της Παλαιστινιακής Αρχής να αποκτήσει καθεστώς πλήρους μέλους στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Το γειτονικό Ελ Σαλβαδόρ αναγνώρισε επίσης την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος την Πέμπτη. Περίπου 120 χώρες έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως κράτος έως σήμερα. Στην κεντρική Αμερική, τέσσερις από τις επτά χώρες της περιφέρειας πλέον αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος -- η Νικαράγουα, η Κόστα Ρίκα, το Σαλβαδόρ και η Ονδούρα. Στη Νότια Αμερική, την αναγνωρίζουν ως κράτος όλες οι χώρες πλην Κολομβίας.
Ο πρεσβευτής του Ισραήλ στην Ονδούρα Ελιάχου Λόπες δήλωσε ότι η απόφαση αποτελεί «ένα πλήγμα στην καρδιά του Ισραήλ».

Οι Παλαιστίνιοι, που ως τώρα παραμένουν υπό καθεστώς «παρατηρητή» στον ΟΗΕ, ανήγγειλαν πως θα επιδιώξουν την έγκριση «150 χωρών και πλέον» στη γενική συνέλευση του Οργανισμού την 20ή Σεπτεμβρίου για την επίσημη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του παλαιστινιακού κράτους, που περιλαμβάνει τη Λωρίδα της Γάζας, την κατεχόμενη από το Ισραήλ Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Στηρίζει το παλαιστινιακό αίτημα ένταξης στον ΟΗΕ η Κίνα

Η Κίνα θα υποστηρίξει το αίτημα της Παλαιστινιακής αρχής υπέρ της ένταξης ενός παλαιστινιακού κράτους στον ΟΗΕ, μετέδωσε το παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων Wafa.

Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μ. Αμπάς Επικαλείται πηγές, σύμφωνα με τις οποίες ο ειδικός απεσταλμένος της Κίνας στη Μέση Ανατολή, Γου Σικέ παρέδωσε στον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, σχετικό μήνυμα.
"Η Κίνα υποστήριζε πάντα το νόμιμο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να ιδρύσει το δικό του ανεξάρτητο κράτος σε όλη τη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την προσαρτημένη από το Ισραήλ Ανατολική Ιερουσαλήμ", αναφέρεται στο μήνυμα.
Η Παλαιστινιακή Αρχή αναμένεται να ζητήσει στις 20 Σεπτεμβρίου από τον ΟΗΕ να αναγνωρίσει ως μέλος του ένα παλαιστινιακό κράτος.

OPEC

OPEC ( /ˈoʊpɛk/ oh-pek; Organization of Petroleum Exporting Countries) is an intergovernmental organized cartel of twelve developing countries made up of Algeria, Angola, Ecuador, Iran, Iraq, Kuwait, Libya, Nigeria, Qatar, Saudi Arabia, the United Arab Emirates, and Venezuela. OPEC has maintained its headquarters in Vienna since 1965,^[2] and hosts regular meetings among the oil ministers of its Member Countries. Indonesia withdrew in 2008 after it became a net importer of oil, but stated it would likely return if it became a net exporter again.^[3]

According to its statutes, one of the principal goals is the determination of the best means for safeguarding the organization's interests, individually and collectively. It also pursues ways and means of ensuring the stabilization of prices in international oil markets with a view to eliminating harmful and unnecessary fluctuations; giving due regard at all times to the interests of the producing nations and to the necessity of securing a steady income to the producing countries; an efficient and regular supply of petroleum to consuming nations, and an outrageous return on their capital to those investing in the petroleum industry.^[4]

OPEC's influence on the market has been widely criticized, since it became effective in determining production and prices. Arab members of OPEC alarmed the developed world when they used the “oil weapon” during the Yom Kippur War by implementing oil embargoes and initiating the 1973 oil crisis. Although largely political explanations for the timing and extent of the OPEC price increases are also valid, from OPEC’s point of view^{[citation needed]}, these changes were triggered largely by previous unilateral changes in the world financial system and the ensuing period of high inflation in both the developed and developing world. This explanation encompasses OPEC actions both before and after the outbreak of hostilities in October 1973, and concludes that “OPEC countries were only 'staying even' by dramatically raising the dollar price of oil.”^[5]

OPEC's ability to control the price of oil has diminished somewhat since then, due to the subsequent discovery and development of large oil reserves in Alaska, the North Sea, Canada, the Gulf of Mexico, the opening up of Russia, and market modernization. As of November 2010, OPEC members collectively hold 79% of world crude oil reserves and 44% of the world’s crude oil production, affording them considerable control over the global market.^[6] The next largest group of producers, members of the OECD and the Post-Soviet states produced only 23.8% and 14.8%, respectively, of the world's total oil production.^[7] As early as 2003, concerns that OPEC members had little excess pumping capacity sparked speculation that their influence on crude oil prices would begin to slip.^[8]^[9]