Arab World-Greece/ Friendship -Association: Το πρόβλημα της Παλαιστίνης

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Το πρόβλημα της Παλαιστίνης

Με τον Δρα Χρίστο Αχ. Θεοδούλου

Το άλυτο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής συνεχίζεται από χρόνια. Ένα από τα κύρια στοιχεία του είναι το ζήτημα της Παλαιστίνης.
Όταν η Παλαιστίνη έπαυσε να είναι προτεκτοράτο (mandate) της Μεγάλης Βρεττανίας το 1948, είχε αποφασισθεί να δημιουργηθούν δύο ανεξάρτητα κράτη, ένα αποτελούμενο από Εβραίους και ένα από Άραβες. Το Ισραήλ δημιουργήθηκε από τότε, όχι όμως το αραβικό κράτος.
Από τότε υπάρχει ψυχρός και θερμός πόλεμος κατά περιόδους μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ. Το Ισραήλ βέβαια έχει πάντα το σύμμαχό του, τις ΗΠΑ, και τους σταθερούς εχθρούς του, το Ιράν και τη Συρία. Οι ίδιοι, όμως, οι Παλαιστίνιοι είναι χωρισμένοι μεταξύ τους. Τελευταία, το Μάιο 2011, έγινε ένας συμβιβασμός μεταξύ Χαμάς και Φάταχ. Στις 26 Ιουνίου, 2011 συνέβη ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή των Παλαιστινίων: Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) ανήγγειλε την απόφασή της να ζητήσει από τον ΟΗΕ την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους, ανεξάρτητου κράτους κατά μήκος των συνόρων του 1967, με το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων (Βλ. Helen Twist «Towards Statehood» The World To-day, August - September, 2011 σελ. 34 - 36).
Πώς θα το αναγνωρίσει το νέο Κράτος ο ΟΗΕ, αν το αναγνωρίσει, είναι άγνωστο ακόμη. Για να αναγνωριστεί ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ ένα κράτος χρειάζεται υποστήριξη από 9 Κράτη Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας χωρίς βέτο από ένα Μόνιμο Μέλος και μετά επικύρωση από τα 2/3 των Μελών στη Γενική Συνέλευση (όπ. παρ.). Αν αυτή η επιλογή δεν πετύχει, τότε μπορεί να προσπαθήσει το Παλαιστινιακό Κράτος να πάρει μια άλλου είδους σύνδεση με τον ΟΗΕ, κατώτερη από πλήρες Μέλος.
Οτιδήποτε κι αν συμβεί στη φετινή σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η δημιουργία ενός αραβικού κράτους στην Παλαιστίνη θα έχει, όπως είναι φυσικό, συνέπειες για την περιοχή και για τον κόσμο γενικά.
Προτού, όμως, βγάλουμε οποιαδήποτε συμπεράσματα, είναι καλό να περιμένουμε την απόφαση του ΟΗΕ σχετικά με την αίτηση της Παλαιστίνης για να γίνει Μέλος του Διεθνούς Οργανισμού.
c.a.theodoulou@cytanet.com.cy
Δρ. Χρίστος Αχιλλέως Θεοδούλου
Δικηγόρος, Διεθνολόγος,
Πρόεδρος του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

OPEC

OPEC ( /ˈoʊpɛk/ oh-pek; Organization of Petroleum Exporting Countries) is an intergovernmental organized cartel of twelve developing countries made up of Algeria, Angola, Ecuador, Iran, Iraq, Kuwait, Libya, Nigeria, Qatar, Saudi Arabia, the United Arab Emirates, and Venezuela. OPEC has maintained its headquarters in Vienna since 1965,^[2] and hosts regular meetings among the oil ministers of its Member Countries. Indonesia withdrew in 2008 after it became a net importer of oil, but stated it would likely return if it became a net exporter again.^[3]

According to its statutes, one of the principal goals is the determination of the best means for safeguarding the organization's interests, individually and collectively. It also pursues ways and means of ensuring the stabilization of prices in international oil markets with a view to eliminating harmful and unnecessary fluctuations; giving due regard at all times to the interests of the producing nations and to the necessity of securing a steady income to the producing countries; an efficient and regular supply of petroleum to consuming nations, and an outrageous return on their capital to those investing in the petroleum industry.^[4]

OPEC's influence on the market has been widely criticized, since it became effective in determining production and prices. Arab members of OPEC alarmed the developed world when they used the “oil weapon” during the Yom Kippur War by implementing oil embargoes and initiating the 1973 oil crisis. Although largely political explanations for the timing and extent of the OPEC price increases are also valid, from OPEC’s point of view^{[citation needed]}, these changes were triggered largely by previous unilateral changes in the world financial system and the ensuing period of high inflation in both the developed and developing world. This explanation encompasses OPEC actions both before and after the outbreak of hostilities in October 1973, and concludes that “OPEC countries were only 'staying even' by dramatically raising the dollar price of oil.”^[5]

OPEC's ability to control the price of oil has diminished somewhat since then, due to the subsequent discovery and development of large oil reserves in Alaska, the North Sea, Canada, the Gulf of Mexico, the opening up of Russia, and market modernization. As of November 2010, OPEC members collectively hold 79% of world crude oil reserves and 44% of the world’s crude oil production, affording them considerable control over the global market.^[6] The next largest group of producers, members of the OECD and the Post-Soviet states produced only 23.8% and 14.8%, respectively, of the world's total oil production.^[7] As early as 2003, concerns that OPEC members had little excess pumping capacity sparked speculation that their influence on crude oil prices would begin to slip.^[8]^[9]

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Το πρόβλημα της Παλαιστίνης

SHARETHIS.addEntry({ title:'Αποστολή', summary:'Αποστολή με email και άλλες υπηρεσίες.', icon: '/sites/all/themes/main/_assets/_images/sharethis.png' }, {button:true,buttonText:'Αποστολή'} ); Με τον Δρα Χρίστο Αχ. Θεοδούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Με τον Δρα Χρίστο Αχ. Θεοδούλου